Pij czar wspomnienia z jesiennej mgły.

Z niedzielnym porankiem i obietnicą: " Jak wstaniecie to coś już będzie napisane" ( liczę, że się powiedzie! :D )

Jest lepiej.
Najważniejsze jest pozytywne nastawienie. Wiem, że na pewno się powtarzam, ale pewne frazy korzystnie jest wbijać sobie do łba co jakiś czas. Zwłaszcza, jeżeli się o tym nałogowo zapomina bądź nie chce pamiętać. W zależności od okoliczności.

Jest lepiej, bo jest też cieplej. A może po prostu kwestia przyzwyczajenia do otaczającej nas aury?
Sądzę, że wszystkiego po troszku.

Trzeba przywyknąć do tego, że o babim lecie można zapomnieć. ( Z RESZTĄ- NA DOBRĄ SPRAWĘ NAWET GO NIE BYŁO )... 

Pozostaje....
Jak w tytule- Pić czar wspomnienia z jesiennej mgły. - bądź po prostu łapać chwile, gdy tylko słonko choć troszkę wyjrzy zza chmur,  rzucić wszystko i o 9 rano pędzić na plażę tylko po to, by zrobić parę zdjęć.

Ach, jak ja to kocham.
Taka adrenalina. 

Wczoraj tak zrobiłam.
9 rano, a Agusia WIOOOOOO! i już jej nie ma.

Popatrzcie na efekty.

Doszłam do tej plaży i nie mogę wyjść z szoku.

Dosłownie. Była jakaś 9:45, a tu... tęcza.

PORANNA TĘCZA?! I TO NAD MORZEM. Niesamowite . :) 

Cóż, takie to czasy nadeszły, taka to Estonia szalona, że zamiast mew i łabędzi, na plaży można spotkać kaczki i kruki. 

A oto przepiękna panorama Tallinna widziana z owej plaży, na której byłam.
Poniżej pomnik: " Rusałka". ( baranom chodziło o syrenę, rusałki chyba nie widzieli na oczy.!!!! ) Ostatnio o jego historii mieliśmy na rosyjskim. :D wyciągnięta łapa tej syreny miała pokazywać miejsce, gdzie zatonął statek, jednak- jak sie okazało- nie wskazuje nic specjalnego. ( Ot, omyłka artysty. )
Zobaczy się ten pomnik, wie się, że to Pirita- najsłynniejsza bodajże plaża Tallinna.

Jeszcze jedna panorama.
Nie lubię jakoś tej plaży, mimo jej sławy, ale chadzam tam czasem dla tej tylko panoramy.
Nawet kolory ładne mi wyszły. <3

Parę widoczków więcej: 

I teraz oto już droga powrotna: ( trochę mi ten spacer rzecz jasna zajął, dwie godziny włóczenia, a jakby... ^^ ) 

Pić czar wspomnienia z jesiennej mgły.... 
Bądź po prostu uwiecznić ją na zdjęciach. 
Nic więcej. 
....

Wczoraj wieczorem zostałyśmy zaproszone na " domówkę" ( wiem, że po rosyjsku to "vec'erinka", ale nie mam pojęcia jak po angielsku by to powiedział. Za dużo przestaję z rosyjskojęzycznymi osobami. ;] co oczywiście niezmiernie mnie cieszy. <3 ) Z początku jakoś średnio mnie ochota brała, myślę sobie jednak- co będę sama jak ciołek siedzieć... i dobrze zrobiłam, że poszłam!
Żadne tam łubudubu w klubie, tylko kulturalnie, więcej wszystko nastawione na poznanie nowych ludzi ( bądź też niespodziankę w stylu: " TY TUTAJ?! " ) na rozmowę, na miłe spędzenie czasu.
Warto zaznaczyć- znacznie niższym kosztem.
Nawet taksówka do akademika jakaś tańsza była! :D Wszystko się nam więc pięknie i miło udało.

Dziś niedziela.
Jak niedziela, cóż. :)

A tak jeszcze podsumowując ostatni tydzień: Mówiłam już, że się jaram, doprawdy się jaram jak pochodnia tym, że pojadę do Petersburga?!  
To dla mnie wiele znaczy. Fajnie jest spełniać swoje marzenia. A najlepiej- w formie niemalże niespodzianki. Z efektem: NIE MOGĘ W TO UWIERZYĆ. 
A jednak. :)
Już nie mogę się doczekać. Wyszukuję sobie rzeczy, które chcę zobaczyć. Ale nie takich obowiązkowych, ( lub nie tylko! ) gdzie wszyscy turyści lezą. Ja pójdę do muzeum Fiodora Dostojewskiego... Na Newskim Prospekcie będę szukać śladów Gogola... Podobno nawet jest coś w stylu muzeum Anny Achmatowej!
Wiadome, będę tam pierwsza.
Aaach.

Rozmarzyłam się.

Miłego dnia Wam życzę! :))