Roz-szarzanie.

Mój biologiczny zegar budzi mnie o zwykłej dla mnie porze.
-Nieee, niemożliwe, zegarku. Przecież jeszcze nie ma 8, ani nawet na pewno nie ma 7:30! 
Dla pewności zerkam na telefon.
7:50.
Ciemno jak w dupie. " Rozjaśniać " ( NIE PROŚCIEJ POWIEDZIEĆ: ROZSZARZAĆ??? ) zaczęło się dopiero jakieś 45 minut później i moim oczom- ACH, NIESPODZIANKA!- ukazała się szara, estońska plucha i deszcz na szybach.
A już liczyłam, że prognoza pogody mnie okłamie. Kolejna niespodzianka- " NIE DZIŚ!" 

KWESTIA PRZYZWYCZAJENIA. 

Wbrew aurze, mam całkiem dobry nastrój, a i jeszcze lepiej!- mam natchnienie!
Musiałam je wykopać, bo przychodzi taki czas, kiedy trzeba brać się za robotę na podkręconych obrotach.
Znowu siedzę nad gramatyką historyczną; tym razem w poezji Jesienina ( noo, w paru wierszach dla uściślenia ) szukam przejawów staro-cerkiewno-słowianizmów. Trochę wysiłku i czasu to pochłania, bo NAGLE OKAZUJE SIĘ, ŻE TYCH SŁÓW JEST DWA RAZY WIĘCEJ NIŻ WIDZIAŁAM NA POCZĄTKU, ale skłamałabym mówiąc, że się do tego zmuszam. Wręcz przeciwnie- nawet mi się to podoba, wczoraj straciłam rachubę czasu i skończyłam praktycznie przed północą!
W piątek zobaczymy, czy moje wysiłki zostaną docenione. :)

Poza tym czytam lektury- NA AKORD!, ale jak to zwykle bywa- jedna może zostać wciągnięta nosem, drugą trzeba przetrawić. 
Marzę już jednak o tym, by przeczytać coś sobie tylko i wyłącznie dla siebie, co ja chcę, a nie co muszę...!
Już po 10. grudnia. ;) ( W PONIEDZIAŁEK WRACAM Z LAPONII, A WE WTOREK MAM EGZAMIN Z LITERATURY, BĘDZIE WPROST EPICKIE LANIE WODY! :D ) 

Co do epickości.

Szybko zleciał poprzedni tydzień.
LECI- dzień za dniem, tydzień za tygodniem. 
I z jednej strony częstotliwość spotkań znowu wzrosła ( nie ma to jak nasza banda.! ), więcej zajęć i nie ma czasu na nudę i smutki, a z drugiej strony- im bliżej końca Estonii, tym bardziej chcę już do Polski. Już całą sobą.
Ale teraz to już będzie z górki. Tego staram się trzymać.

Na razie mogę się zająć odliczaniem dni do Laponii. :) Do kolejnych tysiąca zdjęć, do zorzy polarnej i do świszczącego mrozu.

ZAWSZE TRZEBA WYBRAĆ PRZYJEMNIEJSZĄ PERSPEKTYWĘ. 
Tak jak w obrazku:

Na sam koniec wykopałam jeszcze parę zdjęć, kiedy w zeszłą niedzielę było piękne światło:

Aaa, na koniec mogę pocisnąć wszem i wobec znaną anegdotką na temat salwy śmiechu, jakie język słowacki i czeski wywołuje u Polaków.

Nowość: polska ładowarka to u Słowaków nabijaczka.

A po nasz czerstwy chleb Słowacy chodzą z samego rana do piekarni i jedzą na śniadanie. 

Weseli ludzie. 

Miłego dnia! :) 

A ja wracam do historycznej. :D