Dupa, lat 23.

Równe 23 lata temu (słownie: dwadzieścia trzy), również w niedzielę, za górami, za lasami, za polami urodziło się małe, brzydkie szczurzątko Agusia, czyli ja.
Przez ten czas Agusia trochę urosła, jej oczka zmieniły barwę na zielone, a na jej pyszczku pojawiły się trzy tysiące piegów. Albo i pięć tysięcy.
Agusia nie przypomina już szczurka, nieco bardziej Myszkę, jeszcze bardziej z zachowania Sarenkę, a najbardziej chciałaby, by wszyscy w niej widzieli Kota. Taka to złożona osobowość.

Dzika natura Agusi przejawia się w wielu aspektach.

Kto normalny studiuje rosyjski. (i marzy o Bajkale, Ałtaju, Uralu i Jamale)
Kto normalny cytuje Mickiewicza z pamięci. (na czele z moim ulubionym wstępem Księgi IV, czyli "Któż zbadał puszcz litewskich...")
Kto normalny łazi po polach, lasach, stawach w pogodni za dobrym zdjęciem?
Kto normalny taszczy swój dwukilogramowy sprzęt (Nikuś!) na drugi koniec świata zawsze i wszędzie.
Kto normalny...
...

Chyba NIKT normalny.
Nie chciałabym być normalna. To byłoby nudne.

Agusia często się uśmiecha. Zaraża pogodą ducha nawet o 5 rano. Na bakier ogólno-przyjętym normom,jak kot chodzi własnymi ścieżkami, nigdy tam, gdzie wszyscy. Ma zawsze zimne ręce, ale gorącą krew.  I wierzy, że marzenia się spełniają, a kiedyś wszystko będzie dobrze i pięknie.

Taka to głupia natura rudej, piegowatej Agusi.

Sto lat, Agusiu!

*********************************************************************************

Muszę się pochwalić.
Robię to rzadko, ale czasami, CHYBA, jest czym.
Moje zdjęcie http://www.nat-geo.ru/photo/831791/ zostało ZDJĘCIEM DNIA na gównej stronie ROSYJSKIEGO NATIONAL GEOGRAPHIC.

-zdjęcie dnia-
-rosyjskie-
-national-
-geographic-

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Jestem w wielkim, olbrzymiastym szoku.

Wyróżniła mnie redakcja Rosyjskiego National Geographic.

Ok, może to nic takiego, ale dla mnie znaczy bardzo wiele.

Pokazuje, że to moje łażenie po polach i lasach ma jakiś sens. Że ktoś to potrafi docenić.

Że... że to może ma jakąś przyszłość.

(życzcie mi tego.)

A ja będę głęboko wierzyć, że przyszłość ma.

I dużo, dużo sensu.

I NIKT MI TEJ WIARY NIE ODBIERZE ANI NIE ZEPSUJE.