DALMACJA. Czyli "Praca nie zając-nie ucieknie, a zimna kawa jest niedobra".

Chorwat, żyjący w Dalmacji, z reguły nie nazwie siebie "Chorwatem", a DALMATYŃCZYKIEM.
Takie silne poczucie przynależności do danego regionu.

Dalmatyńczyk-brzmi komicznie, przynajmniej dla mnie, ale ma prawdziwe asocjacje- tak, dokładnie! -związane z rasą psa. Te białe, cętkowane stworzenia (mi kojarzą się tylko z bajką 101 dalmatyńczyków i Kruellą) pochodzą właśnie z tamtego chorwackiego rejonu. :)

Życiowa dewiza Dalmatyńczyków: PRACA NIE ZAJĄC-NIE UCIEKNIE, A ZIMNA KAWA JEST NIEDOBRA.

Jak już wspominałam- POLAKO POLAKO! Powoli, spokojnie, spokojniutko! Nie ma problemów! Kawa (czyli napój chorwackich bogów,) jest przecież ważniejsza!! ;)

Dalmację zwiedziłyśmy wzdłuż i wszerz.

VODICE-SZIBENIK-TROGIR-DUBROWNIK-GRADAC-SPLIT. 
I widoki z Riwiery Makarskiej całkowicie gratis.

Aura w Dalmacji uczyniła to, że czułam się tam jak w połowie czerwca. Praktycznie wszystko miesiąc do przodu, niż u nas!! Co można zobaczyć po kwitnących różach i truskawkach, które namiętnie pożerałyśmy. Zdjęcie poniżej- ciekawa roślinka, przepiękna. Niestety nigdzie nie udało mi się znaleźć jej nazwy. :( Liście ma jak laur, a pachnie jak jaśmin. Chciałabym mieć ją u siebie w ogródku, ale chyba ten ogródek musiałby się znajdować w Chorwacji, nie gdzie indziej ;P

Miasteczko VODICE.

Vodice- to małe miasteczko wraz z portem na Wybrzeżu Morza Adriatyckiego, nazywane często "CHORWACKIM ST. TROPEZ". 

Aaaj, tam to by się można bujać i wczasować!! 

I prawdziwe, MEGAWIELKIE- i w dodatku kwitnące!!!- palmy.

Palmy we Włoszech, które widziałam trzy lata temu, to przy tych chorwackich zupełne maluszki.

Ewelina - szczęściara!! - zaliczyła kąpiel w Chorwacji. ;) Oczywiście nie na tym zdjęciu. 

Tylko ja żałowałam, że nie pokonałam niechęci do tej zimnej wody. 

Bo Agusia za to....

Agusia za to  buja się tak. 

Czyli leżę i gniję na leżaczku. 

Oczywiście jakieś 5 minut, bo przecież jak zwykle za bardzo mnie nosi, PO CO więc marnować cenny czas i LEŻEĆ NA LEŻACZKU Z WYCIĄGNIĘTYMI KOPYTAMI. 

Udało się złapać całkiem ładny zachód słońca na chorwackiej ziemi. Taka namiastka wakacji nad morzem: 

Kolejnego dnia przyszła pora na urocze miasteczko (w pobliżu rzeki Krka i wyżej opisywanych słynnych wodospadów) - SZIBENIK. 

Buuuuu. Pogoda łaskawa nie była i padało cały, caluteńki czas. Kurtka przeciwdeszczowa okazała się niezbędna i bardzo przydatna. 

Chorwackie miasteczka wyłożone są przede wszystkim białym kamieniem. Po deszczu posadzka jest tak śliska, że nie raz wywinęłabym tam orła. Chyba ciężko byłoby tam chodzić w szpilkach. ;)  

Czyż nie jest urokliwie? 

TROGIR to kolejny przykład maleńkiego, chorwackiego miasteczka, jakich wzdłuż wybrzeża Adriatyku usiano dziesiątki. Bardzo podobny do Szibeniku, chyba jednak nieco większy. 

Widzicie tą wieżę? To dzwonnica w Trogirze, na którą można było wejść. 

Uwaga uwaga, wiekopomna dla mnie to chwila: MOJA PIERWSZA NIEZDOBYTA WIEŻA W ŻYCIU. Fuck.

Weszłam do połowy i zawróciłam. ;) nogi miałam tak trzęsące jakby były z waty cukrowej, brr. Na samą myśl jest mi gorzej. Znając życie, gdybym miała dobre trapery i gdyby te wąziutkie kręte schodki były suche, a nie po deszczu tak jak wtedy- jakoś, tak jak zwykle!! -bym się przemogła, ale cóż.

Czasem najmądrzejszym rozwiązaniem jest zawrócić z góry, niż pchać się na stracenie. 

Udało mi się idealnie złapać tzw. KOLORYT MIASTA, za którym zawsze trak gonię:) 

Taki drobny niuans, który zawsze będzie mi się kojarzył z tym, a nie innym miejscem. Tak jak te drzwi i piękna, pachnąca po deszczu bugenwilla. 

Centralnie po drugiej stronie zatoczki, przy której jest Trogir, dosłownie naprzeciwko- leży SPLIT.

Ajajajaj, Split!!! 

Mojej siostrze Ewelinie tak spodobał się Split, że stwierdziła trzy rzeczy:

-chce studiować filologię słowiańską na specjalności język chorwacki

-będzie mieszkać w Splicie

-znajdzie sobie męża Chorwata.

Nasza mama będzie miała dylemat: jechać do starszej córeczki na Syberię lub Kamczatkę, czy do młodszej w ciepłe kraje. 

Beka. 

A propo's Chorwatów, dorzucę jeszcze swoje trzy słowa: ładny, bardzo wysoki (!), ciemnowłosy naród. Fajny, fajny. Ewelina będzie miała przystojnego męża. XD

Split- to miasto-letnia rezydencja rzymskiego cesarza Dioklecjana. Oto jego pałac: 

Pomnik jakiegoś tam mnicha ze Splitu. Nie pamiętam dokładnie kim był i jak się nazywał; mi osobiście przypomina Czarodzieja, rzucającego zaklęcie, ALE OK, NIECH BĘDZIE MNICH. 

Split został mianowany zaszczytnym tytułem MIASTA PRZYJAZNEGO KOTOM.

Ludzie wysypują w centrum miasta karmę dla kotów, dzięki czemu dziesiątki z nich są najedzone, wygłaskane przez turystów i zadowolone. 

Mural- Dioklecjan. (ten od pałacu).

Hahahahah- kolejna beka. FACET W PRZEBRANIU ŚWIĘTEGO MIKOŁAJA POD PALMAMI. 

Nie no, ok, nic w tym dziwnego. 

Kolejna fascynująca sprawa- na palmie, wysokiej chyba na 40 metrów, rosną i pięknie kwitną lwie paszcze.

Również NIKT NIE WIDZI W TYM NICZEGO DZIWNEGO.

Jak widać, Chorwacja zaskakiwała mnie na każdym kroku. 

Byłam też w DUBROWNIKU, zwanym PEREŁKĄ DALMACJI i całej Chorwacji. 

Szczerze? Szału ni ma, dupy nie urywa, Split zrobił na mnie większe wrażenie, ale to może tak samo jak Plitwice i Krka- kwestia lepszej pogody... ;) 

Popatrzcie:

Największą atrakcją Dubrownika okazały się ptaki. Parę oswojonych papug, wskakujących turystom na ręce, głowy, itd. 

Widząc to zdjęcie stwierdziłam, że ja do ludzi się tak nie uśmiecham i tak nie ciumkam, jak do tej papugi. 

Kolejnym krokiem było wejście na głowę. 

Za to Ewelinie zechciała zrobić z warkoczyka gniazdo: 

Łiiiiiii! 

Tu już Ewe bez papugi. :) 

PAPUGI ZDOMINOWAŁY DUBROWNIK. 

Żeby nie zanudzać, na dziś już koniec, ale na pewno nie koniec moich bałkańskich wojaży, które były stosunkowo niekrótkie i obfitujące w wrażenia! ;)